De kantonrechter staat bekend om zijn snelheid, toegankelijkheid, professionaliteit en attitude. Mede om die reden is de competentie van de kantonrechter in 2011 verruimd ten koste van de civiele rechter. De vraag is echter of de door de wetgever geroemde eigenschappen de kantonrechter daadwerkelijk onderscheiden van de civiele rechter. Laten we eens verder kijken naar de kantonrechter.
Antwoord uit proefschrift
Op die vraag geeft het proefschrift van Kim van der Kraats een antwoord. Zij promoveert begin september op de eigen(aardig)heid van de kantonrechter. Van der Kraats is rechter en teamvoorzitter van het team handel en kanton in de rechtbank Overijssel . Zij heeft meerdere publicaties op haar naam staan. Over de opleiding én de kwaliteit van de rechtspraak en op het gebied van arbeidsrecht. Ook is zij bestuurslid bij de NVvR.
In haar proefschrift constateert Van der Kraats dat er twee verschillende type rechters zijn voor civiele zaken met ieder hun eigen bevoegdheid. Dat is historisch zo gegroeid, maar nu is er eigenlijk geen reden meer om dat onderscheid te handhaven. Kijken we naar de kantonrechter en de civiele rechter, dan verschillen zij namelijk nauwelijks meer van elkaar in de wijze waarop de procedure verloopt en zij het procesrecht toepassen.
Behoefte aan laagdrempelige rechtspraak blijft bestaan
Toch bestaat de behoefte aan laagdrempelige, eenvoudige, toegankelijk en snelle rechtspraak in zaken van alle dag nog altijd. Daarvoor moet een nieuwe oplossing worden gezocht. De kwaliteit van de civiele procedure bij beide type rechters kan nog verder worden vergroot door ervoor te zorgen dat er vaker een zitting wordt gehouden waarop partijen mondeling hun verhaal kunnen doen en de verplichtingen waaraan partijen moeten voldoen niet verder worden aangescherpt. Het is belangrijk dat daarvoor de focus die nu eenzijdig op de snelheid ligt, wordt verbreed naar andere aspecten van kwaliteit.
Meer weten over dit onderwerp? Neem gerust contact met ons op.